MRI uitslag

Nederland File-land. Na anderhalf uur op de arts van de SMA te hebben gewacht was er nog geen uitzicht wanneer ze zou arriveren in het Ikazia ziekenhuis. Uiteindelijk maar naar huis gegaan met de vraag of ze zou bellen voor de uitslag.

Nou ik ben zojuist gebeld en goed nieuws! De MRI was helemaal schoon, geen liesbreuk of andere afwijkingen gevonden. Alles dus helemaal ok, dus nu dat zeker is kan ik me volledig concentreren op volledig herstel van mijn aanhechting/spier en daarna mijn achillespees!

Fysio-verslag maandag 6/12/2010

Vandaag weer een fysio training bij Trudy, we hebben wat nieuwe oefeningen gedaan:

- 10 minuten fietsen (Level 10)
- Horizontale legpress 15 kilo 3x15 per been
- Squat met losse stang 2x15
- Aanhechtingsoefening met bal tussen de knieen 3x15 2 sec aanspannen
- Buikspier oefening horizontaal draaien met gewicht 10 kilo 3x10
- Buikspier oefeningen recht en schuin 25x
- Rugspier oefening 2x10
- Leg extension met 10 kilo 3x5
- Lunges standaard op verhoging
- Lunges met bal op verhoging
- Bicepscurl 3x15 met 8 kilo
- Triceps bank druk 2x10
- Triceps uitstoten 2x10 15 kilo

Ik ben niet losgemaakt door Trudy deze keer aangezien we veel oefeningen hebben gedaan voor de lage rud en rompstabiliteit.

Geen reactie gehad van de thuistrainingen (logisch vrijwel niks gedaan)

Thuistraining vrijdag 3/12

Met veeel moeite mijzelf toch naar boven kunnen slepen om te gaan trainen. Wellicht een winterdipje?

10 Minuten fietsen
10 Minuten crosstrainer
Buikspier routine 3 minuten
3x10 biceps curl

Niet veel...volgende week weer meer van start als de MRI uitslag binnen is!

Uitglijder

Vandaag helaas een flinke uitglijder gemaakt bij het metrostation. Na een eerste controle van mijn achillespees blijkt gelukkig alles nog heel te zijn!

Die avond bij Trudy niet veel gedaan om te kijken wat voor last ik zou krijgen van de valpartij.

10 minuten gefietst
10 minuten crosstrainer

Trudy heeft mijn onderrug/bekken nog wat gemobiliseerd maar niks met mijn rug zelf.

Geen reactie gehad van vorige thuistrainingen.

De MRI-scan

Vandaag om 07:45 gemeld in het Ikazia ziekenhuis. Ik had netjes een joggingbroek en shirt mee. Gelukkig had ik een oplettende assistent die opmerkte dat er een metaling sluiting zat op mijn twee zakken. Dus uiteindelijk alsnog in mijn boxer onder de scanner. Gelukkig kon het draadje achter mijn tanden geen kwaad :)

Na ongeveer een half uurtje moest ik voor de laatste foto nog even een liesbreuk test doen, ik moest 18 seconden lang hard blazen op de rug van mijn hand en mijn buik bol maken.

Al met al was het een hoop lawaai in die koker, maar ik ben erg benieuwd naar de uitslag!

Thuistraining woensdag 24/11/2010

Een rustige training vandaag, gelukkig met een nieuwe(re) home trainer met dank aan mijn oom en tante.

- 20 minuten fietsen
- buikpieroefening + beide kanten
- Biceps-curl zittend 3 x 8 kilo
- Stang biceps en uitstoten

Voor de rest geen reactie gehad van de training zelf had ik het idee, maar na de training tijdens het losmaken heeft Trudy nog wat zitten "porren" wat me een vervelend gevoel opleverd.

Op naar de MRI morgen!

Tweede bezoek SMA

Om 09:30 had ik vandaag de tweede afspraak bij de SMA in het Ikazia ziekenhuis. De fysio had aangegeven zeker het stuk liespijn duidelijk mee te nemen om te kijken wat zij daarvan dacht. Persoonlijk wilde ik graag een MRI om definitef een fysieke oorzaak te kunnen bepalen of uitsluiten. De SMA arts was het daar niet helemaal mee eens en vond geen medische reden om een MRI te doen en raadde aan om een sport psyscholoog te raadplegen.

Ik heb aangegeven dat ik daar op zich open voor sta, als alle fysieke oorzaken zijn uitgesloten.  Uiteindelijk heeft ze een verwijsbrief voor de MRI toch gegeven. Ze heeft verder alleen gepraat, niet gekeken naar mijn lichaarm of houding of aanverwante zaken wat ik toch eigenlijk wel verwacht had.

Ik ben gelijk naar de MRI afdeling gelopen en ik had geluk, aanstaande donderdag kan ik al terecht!

Fysio-verslag maandag 22/11

Vandaag weer een herhaling van oefeningen met 2 nieuwe erbij:

- 10 minuten fietsen (Level 10)
- 10 minuten wandelen op loopband (snelheid 5. km)
- 3 x 1 minuut op bose-bal per been
- 5 minuten buikspier-routine
- 3 x 10 verticale legpress met 32 kilo (met twee verhoogd!)
- 3x 10 met 30 kilo been opheffen (op tenen staan)
- 3 x 1 minuut lopen trampoline

Nieuw:

- Met een oefenbal onder mijn benen 2x 15 seconden buikspieren
- 3 x 10 rug oefeningen

Met Trudy overlegd inzake de reactie die ik de vorige keer had. Afgesproken dit te melden aan de SMA waar ik morgen een afspraak mee heb.

Voor de rest mijn bekken en voet losgemaakt. Vooruitgang wordt ook door Trudy gezien in mijn bekken.

Reactie na training

Afgelopen dagen heb ik weer last gehad van mijn lies, eenzelfde gevoel als de training in juli waarbij het misging. Thuistraining is zeer minimaal geweest aangezien ik het niet wilde forceren. Sinds vandaag is de pijn weg.

Fysio-verslag maandag 15/11

Vandaag weer een wat intensievere training:

- 10 minuten fietsen (Level 10)
- 10 minuten wandelen op loopband (snelheid 5.6 km)
- 3 x 1 minuut op bose-bal per been
- 10 minuten buikspier-routine inclusief Superman / Brug (telkens een seconde andere been opheffen en dan rust)
- 4 x 20 keer horizontale legpress met 15 kilo (niet afgemaakt, te zwaar dus de laatste twee keer 10 gedaan)
- 3 x 10 verticale legpress met 30 kilo
- 3 x 1 minuut lopen trampoline

Nieuw:
- 3x10 normale squat met stang zonder gewicht
- 2x15 rug omhoog brengen vanuit buikligging

Trudy heeft mijn bekken en voet nog losgemaakt, er is vooruitgang te zien in mijn rug.

Voor de rest geen reactie gehad van de thuistrainingen van de afgelopen week.

Fysio-verslag maandag 8/11/2010 + steunzolen

Vandaag weer een intensieve training:

- 10 minuten fietsen niveau 9/10 (hartslag op piekmoment was 151), ongeveer 5 km gefietst.
- Stabiliteitsoefeningen (telkens minuut afwisselend beide benen) op de bose-bal
- Loopoefeningen op trampoline (telkens 1 minuut, drie keer)
- Met gewichten op bovenbenen via je tenen omhoog duwen (30 kilo, 3x10)
- Verticale legpress 3x10 met 30 kilo op je tenen gaan staan
- Buikspier-routine (10 minuten) inclusief superman en brug
- Horizontale legpress met twee benen op 15 kilo (4x20)
- Biceps-curl (3x10 met 9 kilo gewichten) (voor persoonlijke ontwikkeling)

Trudy heeft de boel nog losgemaakt, zowel bekken en rug. Rug gekraakt, dat ging vrij soepel en bekken was al in orde. Voet ook nog losgemaakt aangezien deze wel vrij vaak pijn doet. Trudy was tevreden over hoe mijn rug / bekken erbij stond.

Ik heb vandaag ook mijn (op maat gemaakte) steunzolen gekregen. Deze moet ik proberen zo vaak mogelijk te dragen om mijn loopproces en belasting van mijn voet te verbeteren. Ik ben wel gewaarschuwd dat in het begin nog een kans op blaren of reactie van je voet/enkel te krijgen.

Geen directe reactie gevoeld tijdens of na de training.

Thuistraining zaterdag 6/11/2010

Vandaag erg, erg kort (schuldgevoel aanwezig):

- 5 minuten crosstrainer zonder weerstand
- biceps / borst & schouder (curl 3*10 6 kilo en stang)

Geen reactie van mijn training van woensdag!

Thuistraining woensdag 3/11/2010

Vandaag een korte thuisroutine gedaan:

- 5 minuten warming up op de hometrainer (erg oud en versleten ding)
- 5 miniten crosstrainer zonder weerstand (na overleg met Fysio Trudy)
- Buikspier routine (10 minuten) inclusief superman en brug
- Biceps / borst en schouders (curl & werken met stang)

Fysio-verslag maandag 1/11/2010

Vandaag het rustig aan gedaan bij de Fysio:

- 20 minuten gefietst
- Stabiliteits oefening op de Bose-bal
- Stationaire loopoefening op de  trampoline
- Buikspier routine (10 minuten) + superman en brug
- Verticale legpress met 30 kilo op tenen gaan staan (3x10)

Direct na de training geen reactie.

Flink stuk gelopen...

Vandaag tijdens een familie-weekend ongeveer 7.5 km gelopen over verschillende ondergronden zoals verhard, onverhard en zand. Afgezien van een normaal vermoeid gevoel geen verdere klachten.

Afspraak SMA (Sport Medisch Adviescentrum)

Vandaag had ik mijn afspraak met de SMA in het Ikazia ziekenhuis vanwege mijn aanhoudende heup/liesklachten in mijn rechterbeen. Na even gewacht te hebben in de wachtkamer werd ik door de dienstdoende arts onderzocht. Verschillende houdingen moest ik aannemen en voorover / achterover en schuin buigen. Hierna werd ik op de behandeltafel gelegd en vervolgens werd mijn rechterbeen in verschillende posties gebracht waarin ik moest aangeven wanneer er pijn optrad.

Ze wist precies de pijnlijke stukken in mijn heup/lies te vinden door er spanning op te zetten. Een vrij pijnlijke aangelegenheid, maar nodig om een goede diagnose en behandelplan op te zetten. Zoals ik al eerder had gezegd: " Het maakt me niet uit wat er moet gebeuren als ik maar weer goed kan herstellen!" Een maand of langer intensief trainen of juist rust, het maakt me op dit moment niet meer uit.

Haar conclusie kwam in ieder geval overeen met eerder gestelde meningen. Een (zwaar) overblaste aanhechting/spier in mijn heup. De explosieve training eind juni is teveel geweest. Een explosieve oefening had goed geweest, maar meerdere achter elkaar (ook gezien de drukte voor het huwelijk) heeft teveel krachten gekost waardoor ik een andere nieuwe blessure heb opgelopen. Dit zorgde voor de uitstraling naar mijn lies / kruis. Het behandelplan is als volgt:

- Voor de komende 6 weken maar 1 keer per week fysio. Alle oefeningen die ik doe moeten pijnloos zijn.
- De fysio dient goed te kijken naar mijn bekken / rug omdat dit niet geheel in harmonie is (SI mobiliseren)
- Twee keer per week een stuk fietsen of wandelen
- Het bijhouden van een pijnlogboek n.a.v. de trainingen (deze blog!)

Mijn doelstelling sinds het oplopen van deze (en de andere) blessure was om in januari 2011 mijn zaalvoetbal weer op te pakken. Ik deelde dit met de SMA, helaas gaven zij aan dat in januari (gezien mijn huidige blessure) het goed mogelijk was dat ik vlot aan het joggen ben maar nog geen voetbal. Een bittere pil om te slikken maar het is helaas niet anders.

Te fanatiek?

Vandaag in de ochtend training met Frans. Alles gaat eigenlijk prima, de oefeningen worden steeds zwaarder en ik ga goed vooruit.

Vandaag staat explosieve krachttraining op de planning. Iets nieuws aangezien ik normaal alle oefeningen gestaag zwaarder maak. Oefeningen:

- 10 minuten warming up fietsen op level 6. Zo'n 6 km weg in 10 minuten.
- Met gewichten op bovenbenen (25 kilo) op tenen staan
- Stabiliteitsoefeningen op de bose-bal
- Stabiliteitsoefeningen trampoline
- Op de tenen gaan staan 
- Explosieve schuine leggpress met 25 kilo eenbenig (3x10)
- Explosieve verticale squat met 25 kilo tweebenig (3x10)

Op zich merkte ik dat de inspanning erg zwaar waren, maar aangevuurd door Frans kwam ik er goed doorheen. Helaas bleek dat dit toch teveel van het goede. Tijdens het douchen thuis ontdekte ik een flinke, pijnlijke bobbel in mijn rechterlies. Een directe reactie op de zojuist gevoerde training dus.

Na even gegoogled te hebben (stom, ik weet het!) was een liesbreuk een mogelijke kandidaat voor het voel wat ik nu had. Aangezien dit alleen operatief te behandelen is zag ik met de komende feestelijkheden (huwelijk) op het oog, een klein beetje paniek ontstaan. Verschillende ziekenhuizen al gebeld en geregeld dat ik met spoed aan de beurt kon zijn in het ziekenhuisAan het einde van de middag naar de huisartsenpost/spoedeisende hulp gereden bij het Zuiderziekenhuis. Na eerst een standje te hebben gekregen dat dit niet echt urgent/spoedwaardig was (vanhuit het ziekenhuis perspectief, uiteraard niet vanuit mijn perspectief) werd ik eerst door een arts in opleiding en daarna door een volwaardig arts onderzocht.

Gelukkig constateerde geen van beide een liesbreuk maar een irritatie aan een pees/lymfeklier/spier. Dus ik ging enigzins gerust weer naar huis...

Verwisselen hakverhoging

Vandaag heb ik de hakverhoging verwisseld van mijn linkervoet naar mijn rechtervoet. Hierdoor zakt mijn voet weer in een bijna normale stand. Uiteraard heb ik nog wel de achillotrain om aangezien deze nog steeds de steeun verzorgt voor het geheel.

Het "gevoel" is wel eng omdat je nu toch een centimeter lager komt in je schoen. Ik mag er nog niet op steunen maar soms doe je dit wel eens per ongeluk en dan schrik je wel.

De pijn tot op heden valt mee, het aan- en uitttrekken van de achillotrain is wel wat pijnlijk omdat je voet dan geforceerd wordt in een positie die gevoelig is.

Het resultaat...

Uit het gips en dit is het resultaat:

Het is dus nog behoorlijk dik en opgezet maar al met al is het netjes gehecht en aan het helen.

En zo ziet mijn voet eruit in de achillotrain:

De komende zes weken mag ik dus met de achillotrain + krukken voortbewegen. De planning is als volgt (volgens het ziekenhuisboekje):

"De eerste twee weken na uw controle (2e tot 4e week na de operatie) draagt u de losse hakverhoging in combinatie met de achillotrain aan de geopereerde zijde.

De volgende twee weken (4e tot 6e week na de operatie) mag de losse hakverhoging uit uw schoen aan de geopereerde zijde. U mag de losse hakverhoging dan in de schoen aan de niet geopereerde zijde plaatsen. U loopt dan weer in balans.

Zes weken na de operatie mogen de achillotrain en de hakverhoging verwijderd worden. De meeste patiënten kunnen na tien tot twaalf weken nagenoeg weer normaal lopen en een eventuele sporttraining hervatten. Sport wordt dus voor een periode van 3 maanden na de operatie ontraden."

Na de operatie

Na een geslaagde operatie zit ik nu alweer een paar daagjes thuis, dankzij de pijnstillers (die ik stipt op tijd in neem!) is he geheel goed te verdragen. Het gips is uiteraard wel onhandig maar dat zal hetzelfde zijn voor iemand met een gebroken been.

Ik moet nu twee weken dit gips houden en daarna mag ik naar de gipskamer in het Maasstadziekenhuis locatie Clara om mijn Achillotrain te halen (laten bevestigen). Gelukkig kan ik vanuit huis werken (leve mijn ICT-werk!) zodat ik me niet al te veel hoef te vervelen. Er wordt een survivalpakket door mijn vriendin neergezet in de ochtend en er is altijd wel een buurvrouw die even komt buurten naast mijn ouders. Al met al is het vervelend maar tot nu toe nog te doen...

Tijd voor de operatie!

Eindelijk was het dan zo ver, na een frustrerende week met noodgips wordt ik vandaag geopereerd in het zuiderziekenhuis te Rotterdam. Met zogenaamde Mitek-ankers wordt, onder verdoving via een ruggeprik, mijn gescheurde achillespees weer aan elkaar gehecht.

Aangezien je nuchter geopereerd dient te worden betekende dit dat ik de avond ervoor voor het laatst heb mogen eten. Die ochtend dus geen ontbijt en alleen wat thee met suiker erin om toch wat krachten te hebben voor die ochtend.

Om 12:00 heb ik mij gemeld in het ziekenhuis waar ik me alvast moest omkleden in de "ziekenhuis-kleren". Eenmaal omgekleed werd ik om 12:30 opgehaald voor de ruggeprik. Nadat een eerste ruggeprik mislukte (ik reageerde nogal heftig op die prik waardoor ik mijn rug rechtte en de naald verboog), ging de tweede wel goed. Even later begon het gevoel langzaam weg te ebben, tot uiteindelijk je niks meer in je benen, etc voelt.

Je wordt in buikligging geplaatst (je ligt dus op je buik) en dan heb je nog een keuze of je nog een extra "roesje" wilt om wat rustiger te worden. Je wordt tenslotte (als het goed is) niet elke dag geopereerd! Na een check van de chirurg om welk been het gaat, gaat men dan van start. Mijn operatie was een hechting van de achillespees door middel van mitek-ankers.

Na ongeveer een uurtje was ik klaar, werd mijn onderbeen weer ingegipst en ging ik naar de uitslaapkamer. Nergens geen last van gehad, geen pijn of ongemak ervaren. Ik moest in het ziekenhuis blijven tot de ruggeprik was uitgewerkt en ik normaal naar het toilet kon gaan. Helaas bleek dit bij mij nogal lang te duren, dus ik was uiteindelijk 20:30 thuis. Mijn lieve vriendin heeft toen voor het gemak maar even wat te eten gehaald om weer goed op krachten te komen. Al met al viel het geheel reuze mee en kan het herstel eindelijk beginnen!

Operatie planning...

Na een onrustige nacht werden we rond half acht weer wakker en was het wachten op het gesprek met het ziekenhuis. Een half uurtje later hadden we echter nog steeds niets gehoord. Toch nog iets langer gewacht maar helaas om negen uur nog steeds geen telefoontje. Dan zelf maar het ziekenhuis gebeld, helaas reageerden zij daar ook verbaasd met de woorden: "Heeft u de brief niet gehad?".

Het bleek dat ik ook die dag of zelfs de rest van de week niet geholpen kon worden wegens drukte in het ziekenhuis. Ik denk dat jullie wel kunnen begrijpen dat ik hier niet al te positief op reageerde aan de telefoon. Als men direct had gezegd dat ik pas over een week (!) geopereerd zou worden dan had ik daar mee kunnen leven, maar op deze manier aan het lijntje gehouden te worden en dat dan de boel alsnog wordt uitgesteld, dat gun ik niemand. Dit heb ik dan ook op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt aan de planning en de verantwoordelijke planning-chirurg.

Helaas was het dus niet mogelijk om mijn operatie te versnellen, tot grote frustratie aan mijn kant. Immers, zo lang de pees niet gehecht is kan er ook geen herstel plaatsvinden. Ik heb nog bij een ander ziekenhuis (Sint Franciscus) geprobeerd maar ook daar kreeg ik te horen dat het veel te druk is. Er was zelfs niet genoeg tijd voor hun eigen spoedoperaties.

De planning stond dus vast, de operatie is op 18/1/2010 om 13:00.

De dag erna...

Om half acht ging de wekker, gelukkig voor mij (en vervelend voor haar) was mijn vriendin (nu vrouw) ziek thuis, dus waren we in ieder geval allebei niet alleen. Op zich had ik redelijk geslapen, maar zo'n gipsbeen ligt uiteraard niet lekker. Om iets voor achten kwam het telefoontje vanuit het ziekenhuis. Helaas bleek dat er in de planning van die dag geen ruimte was om mij te opereren gezien het aantal spoedoperaties wat uitgevoerd diende te worden. Een flinke teleurstelling dus, maar ik zou de volgende dag om 08:00 teruggebeld worden voor de definitieve operatieplanning.

De pijn valt gelukkig mee, ondanks het feit dat je weet dat er iets niet goed zit is het niet extreem pijnlijk en kan je normaal functioneren.

Op de spoedeisende hulp...

Eenmaal aangekomen op de spoedeisende hulp van het Clara-ziekenhuis Rotterdam (sinds kort het Maasstadziekenhuis) werd ik naast de overige mensen geplaatst met acure verwondingen zoals breuken, snijwonden, etc.

Na een uur of twee gewacht te hebben werden we doorgestuurd naar een bed waar we verder konden wachten op de dokter, die na de dienstdoende zuster een definitief oordeel zou vellen. Aangezien het de winterperiode is en zowel de straten als de wegen spekglad waren van het ijs, was er een continue stroom van ambulances die mensen brachten waarbij de spoed iets hoger was dan die van mij. Na nog een half uurtje te hebben gewacht was de dienstdoende arts er. Na een korte inspectie en thompson-test werd de diagnose gesteld: Totaalruptuur van de achillespees oftewel mijn achillespees is horizontaal door midden gescheurd.

Dat is uiteraard wel even schrikken als je dat te horen krijgt. Allerlei doemscenario's gaan op dat moment door je hoofd heen. Gelukkig stelde de arts me al snel gerust, herstel is volledig mogelijk maar het zal uiteraard nooit meer zo sterk worden als vroeger. Aangezien ik nog vrij jong en zeer actief ben was ik wel blij met die geruststelling. Minder was dat een operatie noodzakelijk was om het geheel weer te herstellen.

De arts ging intern overleggen om te kijken of ik direct geopereerd zou kunnen worden of dat dit de volgende dag zou worden. Even later kwam hij terug met helaas de mededeling dat er voor deze avond/nacht geen plek was en dat ik de volgende ochtend om 08:00 gebeld zou worden. Ik kreeg een noodgips om en werd naar huis gestuurd om te wachten op het telefoontje. Eenmaal thuis aangekomen viel ik om ongeveer 02:30 weer in slaap...

En plotseling gebeurd het...

We spreken een aardige maar gure winteravond in Ridderkerk, Zuid-Holland. Een nieuwjaarstoernooi waarbij verschillende niveau's van de zaalvoetbalcompetitie vriendschappelijk tegen elkaar uitkomen. Na 3 wedstrijden gespeeld te hebben begin ik aan de laatste wedstrijd van de avond. Hoewel mijn team probeert komen we gewoon niveau en conditie tekort om goed mee te kunnen doen. We staan 4 -1 achter met nog maar een paar minuten te spelen.

Vanuit de voorhoede wordt de bal op mij teruggespeeld, ik loop er naar toe en PATS. Voor ik het goed en wel besef lig ik op de grond, het gevoel overheerst dat ik een flinke schop tegen mijn linkerbeen heb gekregen.

Geïrriteerd kijk ik om me heen om te zien wie er zo onsportief bezig is, verbaasd zie ik niet direct iemand. Om me heen staan ondertussen mijn teamgenoten die me overeind helpen. Ik probeer weer verder te lopen maar zie dat mijn linkervoet niet meer reageert. Er komt tevens iemand van de zaal die mij ondersteunt samen met een teamgenoot naar de kantine toe.

Eenmaal daar doet hij een klein onderzoek: "Ik ben geen dokter, maar het lijkt erop of er iets gescheurd is...". Gelukkig is hij geen dokter dacht ik bij mezelf, maar gerust was ik er niet op. Door mijn teamgenoot wordt ik in een rolstoel gezet en naar mijn auto gereden. Op naar de spoedeisende hulp waar ik om 22:15 aankom...