Eenmaal aangekomen op de spoedeisende hulp van het Clara-ziekenhuis Rotterdam (sinds kort het Maasstadziekenhuis) werd ik naast de overige mensen geplaatst met acure verwondingen zoals breuken, snijwonden, etc.
Na een uur of twee gewacht te hebben werden we doorgestuurd naar een bed waar we verder konden wachten op de dokter, die na de dienstdoende zuster een definitief oordeel zou vellen. Aangezien het de winterperiode is en zowel de straten als de wegen spekglad waren van het ijs, was er een continue stroom van ambulances die mensen brachten waarbij de spoed iets hoger was dan die van mij. Na nog een half uurtje te hebben gewacht was de dienstdoende arts er. Na een korte inspectie en thompson-test werd de diagnose gesteld: Totaalruptuur van de achillespees oftewel mijn achillespees is horizontaal door midden gescheurd.
Dat is uiteraard wel even schrikken als je dat te horen krijgt. Allerlei doemscenario's gaan op dat moment door je hoofd heen. Gelukkig stelde de arts me al snel gerust, herstel is volledig mogelijk maar het zal uiteraard nooit meer zo sterk worden als vroeger. Aangezien ik nog vrij jong en zeer actief ben was ik wel blij met die geruststelling. Minder was dat een operatie noodzakelijk was om het geheel weer te herstellen.
De arts ging intern overleggen om te kijken of ik direct geopereerd zou kunnen worden of dat dit de volgende dag zou worden. Even later kwam hij terug met helaas de mededeling dat er voor deze avond/nacht geen plek was en dat ik de volgende ochtend om 08:00 gebeld zou worden. Ik kreeg een noodgips om en werd naar huis gestuurd om te wachten op het telefoontje. Eenmaal thuis aangekomen viel ik om ongeveer 02:30 weer in slaap...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten